Muzeum Nadwiślański Park Etnograficzny

Korzystając z pięknej wiosennej pogody (+18 stopni) pojechaliśmy w wersji patologicznej, czyli ja, M., Kajtek, Kacper i Milena na wycieczkę do skansenu.

Oczywiście zabraliśmy ze sobą naszą największą przyjaciółkę i towarzyszkę wypraw - lodówkę turystyczną.
Po przyjeździe mogliśmy zrobić sobie tradycyjny piknik w samochodzie, bo na siedzenie na trawie było jeszcze za zimno.
Przejechaliśmy 46 km, obyło się się bez rzygania, ale wyjechaliśmy rano, po płatkach na mleku, piciu i odpoczynku.

Każde dziecko zostało zaopatrzone w mapkę, na której zaznaczone były poszczególne obiekty, które odnajdywali najpierw na mapie, a potem na żywca.

Przestrzeń była nieograniczona, osoby również zwiedzające były wyjątkowo tolerancyjnie nastawione do wrzasków i bieganiny.
Dzieci wpadały do każdej chałupy, robiły krótki rekonesans i wypadały na pole. Dłużej zatrzymały się w szkole i przy maselnicy, bo "ta rzecz do ubijania" wyglądała jak miecz. Chociaż nie małą sensację wzbudziły znajdujące się przed jedną z chałup żuki.

Były ule (hit wyprawy, gdyż niedawno w przedszkolu mieli spotkanie z pszczelarzem), fajne rzeźby, dworek z dziwnym kibelkiem i portretem pana Kościuszki (ulubiony bohater Kacpra z szablą i armatami na obrazie "Kościuszko pod Racławicami").

Polecam taką wycieczkę tym bardziej, że nieopodal znajdują się ruiny zamku.
Za bilet dla naszej piątki (łączony do skansenu i na zamek) M. zapłacił 32 PLN, więc nie majątek.